НЕШТО ИДЕ НЕКАКО САМО ОД СЕБЕ, поезија/двостишија
396. До залез Бевме заедно до залезотна месечината. Потоа никогаш. [...]
396. До залез Бевме заедно до залезотна месечината. Потоа никогаш. [...]
391. Нечиј пес Го знам песов,а тој луто ме лае. [...]
386. Далечина Не ми се гледа несовладлива далечинава до ново [...]
381. Понорница од животот Понорницава понира во карпи за мене,па [...]
376. Твојот пат Твојот пат единствен.Со ничиј не се вкрстува. [...]
366. Во состојба Во состојба сум некое времеда сум и [...]
361. Во туѓа земја Колку ли ќе бидам јасза сите [...]
356. Таа Таа ми влегува во сонотза без неа да [...]
351. Исмејување Се исмејуваат на слабостна достоен човек. 352. Бесрамни [...]
346. Снага Снеможела снагапред долго невреме. 347. Најнакрај Обезимен и [...]